Het is een dag in de vroege zomer, zo mooi als zulke dagen 500 jaar geleden waren in de zuidelijke landen. Het is Italië, badend in gouden zonlicht dat zich als een waas over het weidse uitzicht nestelt; het jaar 1360, toen de steden mooi waren en de natuur alomtegenwoordig. Dit is Lombardije, uitgespreid als een tuin in de holte van de heuvels, omringd door de paarse Apennijnen, bedekt met witte, gele, paarse en roze bloemen. Deze brede weg, een van de mooiste van Italië, slingert zich van Milaan naar Brescia, langs kastanjebossen en vlaktes bedekt met bloeiende mirten over de hele lengte. Grote trossen primula's omzomen de bermen en uit hun tere bloesems ontspringen de slanke stammen van populieren die roodgoud bloeien tegen een tere lucht, bossen jong groen en trossen wilde viooltjes.
