Genç Werther'in Acıları

Tanrı'nın bize her gün verdiği iyi şeylerden zevk almak için, hep açık kalpli olsaydık, başımıza geldiği zaman kötüye katlanmak için de yeterince gücümüz olurdu.

geçmişi geçmişte bırakmak ve şimdinin tadını çıkarmak istiyorum

Nedir insan, o övülmüş yarı Tanrı! En fazla ihtiyacı olduğu yerde, gücü güdük değil mi? Ve sevinçten uçsa da, üzüntüden batsa da, her iki halde de işte orada durdurulmuyor mu, yittiğini sandığı sonsuzluğun bolluğunda kör, soğuk bilince tekrar geri sürülmüyor mu

insanın başkalarını kendisiyle ölçmesinin saçmalığını her gün daha fazla farkediyorum. Ama kendimle öyle çok uğraşıyorum ve bu kalp öyle fırtınalı ki - ah, bırakıyorum başkaları kendi yollarında gitsinler, yeter ki onlar da beni kendi yolumda rahat bıraksınlar.

Dünyada insana sevgiden daha gerekli bir şeyin olmadığı kesin.

Wilhelm, aşksız dünyanın kalbimiz için ne anlamı var! Sihirli bir lamba ışıksız neye yarar! Küçük lambayı içeriye getirir getirmez, beyaz duvarda rengârenk resimler görünür! Gelip geçici hayalden başka bir şey olmasalar bile, ufak oğlanlar gibi önünde durup, sihirli görüntüleri hayran hayran seyretmek, her zaman bizi mutlu ediyor.

. Ve sevgili dostum, bu ufak işle ilgilenirken, dünyayı hile ve kötülükten çok, belki yanlış anlamaların karıştırdığını gördüm.

Yalnızca odur, sonsuz zengin ve yalnızca o, büyük sanatçıyı yoğurabilir.

Böyle yas tut artık, doğa! oğlun, dostun, sevgilin sonuna yaklaşıyor.

Ey, tepenin kayalığından, fırtınalı dağın doruğundan, konuşun, ölülerin ruhları! konuşun! Ürkütmez bu beni! - Nereye gittiniz dinlenmeye? dağın hangi kabrinde bulayım sizi!